De reis naar Guatemala
Door: Danny en Esmé
Blijf op de hoogte en volg Danny en Esmé
18 November 2011 | Guatemala, Panajachel
Eindelijk na bijna 12 uur hebben we Guatemala bereikt.
Vanmorgen vroeg om 7.00 al vertrokken, maar omdat er ook andere toeristen op werden gehaald waren we 8.00 San Cristóbal pas uit.
We zaten met z'n 12en "gepropt"in een 10 peroons busje, niet echt royaal dus.
De weg was wederom erg hobbelig met weer veeeel drempels! (hier kennen ze het begrip flitspalen niet).
Het verkeer hier is best wel indrukwekkend voor europese begrippen.
Niet gehaast en/of agressies.
De auto's zien erg allemaal best redelijk uit.
Maar wanneer er hier bijv. een file is dan draaien ze de auto gewoon om en rijden tegen het verkeer in totdat ze de andere kant van de weg op kunnen en rijden ze dus daar tegen de richting in om hun bestemming te bereiken.
Rechts heeft hier niet automatisch voorrang maar gewoon diegene die het eerste is.
En tja met 8 man achterin een pickup zitten is ook de normaalste zaak van de wereld hier (ook op de snelweg).
Na 5 uur bereikten we de grens met Guatemala wat allemaal soepeltjes verliep.
De koffers/rugzakken werden overgeladen op het andere busje die ons verder Guatemala in zou brengen.
Helaas in dat busje zaten we behoorlijk krapper en was het flink afzien tot iedere stop.
De rit ging tussen de bergen door, berg op, berg af.
De omgeving was gelukkig een prachtige afleiding.
Maar ook hier was de kwaliteit van de weg erg slecht.
Hele stukken weg waren soms weg geslagen waardoor je ineens een tegenligger op jou kan van de weg zag.
Rond 18.15 waren we in Panajachel bij een wederom prachtig hotel!
We hebben ons met een tuktuk(net of we in azië zijn) naar een pizzeria laten brengen en heerlijk genoten van het eten!
Morgen gaan we met een boot het meer van Atitlan op.
Tot schrijfs maar weer.
Vanmorgen vroeg om 7.00 al vertrokken, maar omdat er ook andere toeristen op werden gehaald waren we 8.00 San Cristóbal pas uit.
We zaten met z'n 12en "gepropt"in een 10 peroons busje, niet echt royaal dus.
De weg was wederom erg hobbelig met weer veeeel drempels! (hier kennen ze het begrip flitspalen niet).
Het verkeer hier is best wel indrukwekkend voor europese begrippen.
Niet gehaast en/of agressies.
De auto's zien erg allemaal best redelijk uit.
Maar wanneer er hier bijv. een file is dan draaien ze de auto gewoon om en rijden tegen het verkeer in totdat ze de andere kant van de weg op kunnen en rijden ze dus daar tegen de richting in om hun bestemming te bereiken.
Rechts heeft hier niet automatisch voorrang maar gewoon diegene die het eerste is.
En tja met 8 man achterin een pickup zitten is ook de normaalste zaak van de wereld hier (ook op de snelweg).
Na 5 uur bereikten we de grens met Guatemala wat allemaal soepeltjes verliep.
De koffers/rugzakken werden overgeladen op het andere busje die ons verder Guatemala in zou brengen.
Helaas in dat busje zaten we behoorlijk krapper en was het flink afzien tot iedere stop.
De rit ging tussen de bergen door, berg op, berg af.
De omgeving was gelukkig een prachtige afleiding.
Maar ook hier was de kwaliteit van de weg erg slecht.
Hele stukken weg waren soms weg geslagen waardoor je ineens een tegenligger op jou kan van de weg zag.
Rond 18.15 waren we in Panajachel bij een wederom prachtig hotel!
We hebben ons met een tuktuk(net of we in azië zijn) naar een pizzeria laten brengen en heerlijk genoten van het eten!
Morgen gaan we met een boot het meer van Atitlan op.
Tot schrijfs maar weer.
-
18 November 2011 - 15:00
Bea.:
Geniet ervan samen.
Wat een geweldige ervaring lijkt mij.
Vanavond naar zeeland. -
18 November 2011 - 16:14
Je Schoon Moeder:
als haringen in een ton.Je moet alles een keer geprobeerd hebben. geniet er nog even van, het is over voordat je het weet. groetjes uit een koud Kapelle -
19 November 2011 - 23:10
Anouk:
Lieverds, dat klinkt als een behoorlijke ervaring! Maar fijn dat jullie zonder kleerscheuren Guatemala bereikt hebben. je zult je onderweg wel afgevraagd hebben waar je aan begonnen bent, maar nu loont het vast!! Met Bart gaat het heel goed! Hij slaapt elke ochtend een paar uur bij Joost in zijn armen, wat een bofkont he!! Ik ben jaloers hihi. Uitlaten vind ik wel zielig, jasje aan en alleen maar bibberen... het is gewoon best koud... Morgen kijken we weer even of hij wil.
Nou schatjes, geniet nog even lekker, vooordat je het weet zit je weer in het koude Holland. Dikke zoenen, ook van Joost en de katjes en Bart uiteraard XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
